Uit de sculpturen van Olivia van Trigt spreekt een diepe bewondering voor organische structuren. Door deze natuurlijke vormen te combineren met herkenbare, figuratieve en abstracte elementen creëert ze een eigenzinnige, bevreemdende verbeeldingswereld. Beweging en tijd zijn er centrale spelers.

Ze versmelt in haar werk persoonlijke herinneringen met referenties aan de kunstgeschiedenis en het dagelijks leven. Op die manier vestigt ze er onze aandacht op dat de wereld waarvan we deel uitmaken in voortdurende beweging is. Tegelijk nodigen de open structuren van haar beelden ons uit om met nieuwe ogen te ontdekken hoe vorm en leegte elkaar afwisselen en aanvullen.